Iedere twee weken (of vier, of zes) schrijf ik een Brief aan de Samenleving, aan iemand die ik (nog) niet ken. De blog is onderdeel van mijn educatieve project met dezelfde naam. Voel je vrij om terug te schrijven als het een open brief is!

brand

21 februari 2024

Hoi,

Hoe ben jij het nieuwe jaar gestart? Ik moet zeggen dat mijn nieuwe jaar best een goede start had: net gaan samenwonen, op drie locaties in Arnhem een educatief project doen met mijn eigen bedrijf, kunnen wandelen in het bos om de hoek. Af en toe lopen met het hondje van mijn buurman. Ik ben tevreden.

En toch knaagt er iets. De wereld staat in de fik. Niet zomaar brand, nee, het gaat hard. Op dit moment woedden er twee oorlogen waar we in Nederland van op de hoogte gehouden worden, die tussen Rusland en Oekraïne en die tussen Palestina en Israël. Wat we minder meekrijgen is dat er nog zo'n 50 andere oorlogen op de wereld woedden en nog veel meer conflicten. Oorlogen zorgen voor letterlijke branden, die verwoesting van huizen, gezinnen en levens tot gevolg hebben.

Andere branden zijn meer subtiel. De verdeeldheid in Nederland sinds de verkiezingsuitslag, bijvoorbeeld. We blijven tegen elkaar strijden in plaats van met elkaar in gesprek te gaan. In gesprek over het feit dat de winnende partij transgender personen belachelijk maakt en hatelijke uitspraken doet over Moslims, Marokkaanse Nederlanders en andere minderheden. Inmiddels lijken ze wat gas terug te nemen, maar het is het 'lijken' wat me dwarszit in deze zin. LHBT'ers krijgen steeds meer haat en nijd te verduren. In de openbare ruimte is nog steeds geen goede toegang voor mensen met een handicap. Omdat het gros van de Nederlanders geen dagelijkse discriminatie (of racisme) ervaart, wordt hier lacherig en onbeschoft op gereageerd. Maar ik denk dat dit een voorbode is van waar ons land naartoe gaat: meer en meer verdeeldheid, tot we allemaal terug zijn op de middelbare school, waar verschillende groepjes tegen elkaar strijden om de meest populaire status. Terwijl het moet gaan over de vraag hoe de groepen allemaal een gelijkwaardige plek kunnen innemen.

Zoals je merkt: ik maak me zorgen. En dan heb ik het nog niet eens over klimaatverandering, stookkosten, wereldwijde voedselschaarste, milieuvervuiling, plastic, overproduceren van onnodige artikelen en voedsel, het komende tekort aan kinderen, mijn pensioen en nog vele andere dingen. Soms zijn de bomen zo aanwezig dat ik het bos in de verste verte niet kan herkennen.

Hoe is dat voor jou? Waar loop jij tegenaan? En: hoe ga je daarmee om? Voor mezelf heb ik de afspraak gemaakt dat ik me richt op de dingen die ik zelf kan veranderen. Afval scheiden. Het licht op tijd uitdoen en de verwarming laag zetten. Aardig zijn tegen iedereen die ik tegenkom (tenzij ze niet aardig tegen mij zijn). Educatieve programma's en projecten maken die ervoor zorgen dat kinderen én volwassenen meer begrip voor elkaar, hun geschiedenis en hun omgeving krijgen. Mij uitspreken tegen racisme en discriminatie. Maar ik duik bewust niet elk onderwerp dat schrijnt, in: ik dompel me onder en kom niet meer boven als ik dat doe. De wereld kan ik niet dragen, wel een stukje ervan. Als we dat nu allemaal doen.. In plaats van elkaar verwijten maken, omdat jij iets gelooft wat ik niet geloof, of omdat je van iemand houdt waar ik niet van zou kunnen houden, bijvoorbeeld.

Ik hoop dat je een fijne week hebt. Zonder oorlog, discriminatie of racisme mee te maken. Volgens mij verdienen we die wereld allemaal.

Liefs,

Mara van der Velden

Directeur Cactus Educatie

-------------------------------------------------------------------------------

Ongeveer iedere twee weken verschijnt er een Brief Aan de Samenleving. Je kunt je op LinkedIn abonneren, maar je kunt geschreven blogs ook altijd terugvinden op mijn website!